O val de Lourenzá ten forma de cunca, coma a que as mans adoptan para acoller o máis prezado, e un clima axeitado para que a faba medre en perfectas condicións, coma pérola no interior dunha cuncha. Iso si, cultivala ten que gustar. O traballo diario que esixe esta xoia da horta mariñá pide mimo, e recoñecemento. 

    José Cuadrado soubo darlle as dúas cousas. Diplomado en Ciencias Empresariais e en Enxeñaría Técnica Informática, este veciño herdou dos pais o seu cultivo, e tamén o amor polo medio rural. Logo de traballar un tempo na Coruña, decidiu volver á súa comarca e facer o posible para impulsar o seu potencial. Presidente da Indicación Xeográfica Protexida que ampara a Faba de Lourenzá dende 2008, hoxe é un dos 15 produtores que integran a cooperativa Terras da Mariña, que puxo a andar no 2014 co obxectivo de comercializar este produto co mesmo mimo que esixe coidalo: etiquetado, en paquetes dun quilo ou de medio.

     E é que a Faba de Lourenzá case que ten carné de identidade. Na cooperativa miran ben que en cada paquete vaian sementes dunha mesma finca, para que na cocción todas respondan do mesmo xeito. A artesanía fai variar as cousas, pero non todas: a faba de Lourenzá distínguese polo seu tamaño, brancura e suavidade, e no prato faina inconfundible unha textura mantecosa na que case non se diferencia a pel do corpo.

    Se até o de agora a faba era complemento das familias, restrinxida aos mercados da zona, Cuadrado loita por facer dela un sustento para os produtores que se animen a coller o relevo, ou o que é o mesmo, a preparar a terra en abril para sementar en maio, a guiar a planta polas estacas, a revisar cada día as malas herbas, a colleitar, mallar, secar, conxelar, envasar e rotar cada ano os cultivos con grelo e nabiza. A coidar, unha por unha, cada faba, coma unha xoia.